ԱՄՆ-ի հատուկ դեսպանորդ Սթիվ ՈՒիտկոֆը թույլատրելի է համարել Աբրահամի համաձայնագրերի ընդլայնումը, նշելով, որ Հայաստանն ու Ադրբեջանը կարող են միանալ դրանց ապագայում։ «Մենք կարծում ենք, որ շատ, շատ մոտ ենք այդ երկրներում հակամարտությունների վերջնական լուծմանը։ Ես կարծում եմ, որ երկուսն էլ կարող են ցանկանալ միանալ Աբրահամի համաձայնագրերին»,- ասել է Ուիտկոֆը։ ԱՄՆ-ի հատուկ ներկայացուցչի խոսքով՝ սա շատ կարևոր նախաձեռնություն է երկրի նախագահ Դոնալդ Թրամփի համար, և նա հավատում է դրան։               
 

Կա՞նգ, թե՞ ճեղքում

Կա՞նգ, թե՞ ճեղքում
01.02.2019 | 03:29

Նիկոլ Փաշինյանն այս օրերին Գերմանիայում է` Մերկելի հրավերով: Հիշենք` ֆրաու Մերկելն արդեն «կաղ բադիկ» է: Քաղաքականության, էլ առավել արևմտյան քաղաքականության մեջ կա չգրված ոսկի կանոն. հեռացողը ասում է բաներ, որ չէր կարող ասել պաշտոնավորման ժամանակ: Հիշենք` ինչ ասաց ՀՀ-ում ԱՄՆ-ի ոչ անհայտ դեսպան Միլզը` մեկնումից առաջ. նա խոսեց գրավյալ տարածքները վերադարձնելու մասին:


Գերմանական այցի հաջորդ «հմայքն» էլ այն է, որ Կոնրադ Ադենաուերի հիմնադրամի հրավերով Գերմանիայում են նաև ՀՀԿ «կարկառունները»` Արփինե Հովհաննիսյանը, Վիգեն Սարգսյանը, Արմեն Աշոտյանը: Չմոռանանք Նիկոլ Փաշինյանի ելույթը նույն Ադենաուերի հիմնադրամում: Պատահականությու՞ն Է: Երբեք. Քաղաքականության մեջ պատահական բաներ չեն լինում:


Իսկ ի՞նչ է: Նորմ: Եվ որքան էլ ներխորհրդարանական ոչիշխանական ուժերը բարբառեն` իրենք ընդդիմություն են, իրական հարցեր լուծելու համար միջազգային հանրությունը նրանց հետ չէ, որ հաշվի կնստի: Մանավանդ, եթե հաշվի ենք առնում, որ «տղերք-աղջկերքը», որոնք այսօր գտնվում են Գերմանիայում, ՀՀԿ-ից են, իսկ ՀՀԿ ղեկավարը Սերժ Սարգսյանն է` «շախմատիստ», որն այս պահին, մեր կարծիքով, ընդամենը «նահանջի» մեջ է: ՈՒրիշ ոչինչ: Չնայած թիմը, որն այս պահին գտնվում է այնտեղ, և թիմի անդամներն առանձին-առանձին Փաշինյանի մի ողջ թիմ արժեն. գործիչներ, որոնք ոչ միայն անցած ճանապարհ ու միջազգային արենաներում «հաջողության պատմություն» ունեն, այլև տիրապետում են արտքաղաքական «ալֆա-օմեգային», ի տարբերություն Փաշինյանի, էլ չենք ասում` իր թիմի:


Մի խոսքով, որն է խնդիրը. կարծում ենք` էլի ու էլի, դարձյալ ու դարձյալ` Ղարաբաղը: Ղարաբաղյան թնջուկը: Նկատենք, թե ինչ արագություն է հավաքում գործընթացը. հենց միայն քրոնոլոգիան բավարար է, որպեսզի «ոզնին» անգամ հասկանա` միջազգային հանրությունը հերթական անգամ ձեռնամուխ է եղել «բացելու լուծման պատուհանը» և լուրջ ջանքեր գործադրելու այդ ուղղությամբ. հակամարտող երկրների ԱԳ նախարարների երկարատև հանդիպումներ` ամեն ամիս, հակամարտող երկրների ղեկավարների «պատահական», սակայն նույնքան երկարատև, չֆորմալացվող, իրականում խիստ ֆորմալ հանդիպումներ, ընդ որում, պաշտոնական` ֆորմալ հանդիպումը, ըստ որոշ աղբյուրների, կկայանա առաջիկայում` Վաշինգտոնում: Բոլթոնի` ԱՄՆ-ի արտքաղաքական հարցերով «գորշ կարդինալի» «անձնական», «խիստ» և «մեծ» շահագրգռություն Ղարաբաղյան հարցում` խաչաձև այցեր, հեռախոսազրույցներ հակամարտող կողմերի հետ, մասնավորապես, դավոսյան հանդիպումից հետո (թող Նիկոլ Փաշինյանը «թիթեռ չնկարի» այդ հարցում). Կարասինի այց, տևական քննարկում ԱԳՆ-ում. ԵՄ համքարության բարձրաստիճան ներկայացուցչի` Հանի այց… Բոլորը չես թվարկի։


Մնում է մեկ անգամ ևս պատասխանել հավերժական հարցին, որից հետո կանդրադառնանք ՀՀԿ-ի և Փաշինյանի գերմանական «համատեղելիությանը»:
Հարց. ԱՄՆ-ը և Ռուսաստանն այս փուլում ի՞նչ նպատակադրությամբ են, որպես ՄԽ համանախագահներ, մասնակցում գործընթացին: Նկատենք, ռիտորիկան արտաքուստ, մասնավորապես ՌԴ ԱԳ փոխնախարար Կարասինի դեպքում, բավականաչափ լոյալ է. վերջինս հավաստում է, որ ամեն բան տեղի է ունենում Ռուսաստանի աչալուրջ աչքի ներքո: Չընկնենք դավադրության տեսության գիրկը` արձանագրելու, որ Ռուսաստանը գիտե` «ու՞ր կարող են գնալ Հայաստանն ու նրա ղեկավար Փաշինյանը». ոչ մի տեղ, որովհետև մայր-Ռուսիան Հայաստանի վրա ներազդելու բազում-բազմաթիվ գործիքներ ունի: Սակայն բանն այն է, որ «թավշյա հեղափոխությունից» հետո ԱՄՆ-ը ևս կոնկրետ «խողովակներ» ունի Նիկոլ Փաշինյանի նկատմամբ: Սրանով է հարցը այսքան ու այսպես նրբացել, և ԱՄՆ-ը փորձում է նաև Գերմանիայի միջոցով ճեղքում ապահովել` նույն պահին, նույն տեղում հավաքելով հայոց իրական քաղաքական էլիտային:


Մի բան դուրս կգա՞: Ո՛չ: Ինչու՞: Միմյանց նկատմամբ ներքաղաքական հուժկու «նեպրիյազն» ունեցող այդ երկու ուժերը Ղարաբաղի հարցում մեկ տեսլական ունեն. հարցը այս պահին լուծել հնարավոր չէ մեկ պարզ պատճառով` պետք է ամրագրվի Ղարաբաղի կարգավիճակը. ներկա պահին նման հնարավորություն ու հեռանկար չկա: Բա՞։ Ոչ մի բա. Նիկոլ Փաշինյանի «հեղափոխությունն» առաջին հերթին հենց Ղարաբաղյան հարցի ձգձգմանն ու ժամանակ շահելուն էր առնչվում:
Մեր կարծիքով:


Կարմեն ԴԱՎԹՅԱՆ

Դիտվել է՝ 3799

Հեղինակի նյութեր

Մեկնաբանություններ